ORTALAMA HAYATLAR

              İlk göz ağrısı yazımda ilklerden ve sonlardan bahsetmiştim ya ;ne ilk nede son olmayanların hali nedir diyenler oldu aramızda ...Ben ortalarda olamadım hiçbir zaman,ya zirvedeydim yada dipte en dipte...Ama bu ortalarda olanları gözlemlemediğim ,onlar hakkında fikir sahibi olmadığım anlamına gelmez öyle değil mi?
              Benim baktığım yerden ortalama hayatlar nasıl gözüküyor alın elinize canan boyutlu gözlüklerinizi bir bakalım...Önce kız kardeşim benden sonra erkek kardeşimden önce dünyaya gelmekle ortancalığa hak kazananlardan oluvermişti.Hep daha az sevildiğinden yakındı durdu.Evdeki fotoğraf albümlerinde kendinin olduğu fotoğrafların çetelisini tutmuştur yıllarca ,neden benimkiler daha az diye.Orta okulda arkadaşlarını üvey evlat olduğuna bile inandırmıştı kendi ne kadar çok inandıysa artık buna...Ama bilmiyordu ki hep ona şefkatle yaklaşacak bir ablası ,ve kendisinin şefkatle yaklaşacağı küçük kardeşi vardı.Anne babanın yetişemediği yerde abla devir alırdı ebeveynlik vasfını hiç korunmasız kalmadı bu sayede.En küçük erkek kardeşiyle ablasından daha çok şey paylaştı ,aklı erdiği zamanlarda hatırlayabilecekleri daha çok hatıraları vardı.Ablaları olarak bense ;hep abla olarak kaldım ilerde 6+2 sene ötede...Abla vakti gelince evlendi uçtu yuvadan kardeşler ortanca ve en küçük bir aradayken abla yalnız kaldı tanımadığı yabancılar arasında.Evlilik hakkında tecrübelerinden de yararlandı ortanca kız ablasının.Anne baba gençti meslekleri vardı ve de bakmak la yükümlü iki evladı daha ,o yüzden ablanın yanında olamadılar her zaman .Bu yüzden kendi aşmaya çalıştı sorunlarını abla ,bazen yardım alsa da son raddelerde çoğunu bilmedi bile ailesi.Çocukları oldu kendi büyütmek zorunda kaldı abla ,doğduklarında gelen annesinin hep aynı şehirde olmasını ne çok isterdi oysa...Şimdi ortancada evlendi en küçükte ikisi yine aynı şehirde ,anne baba emekli oldu ve onlarda gitti şimdi beraberler hep birlikte.Ortancalara bir orta yol bulunuyordu.

                 Sonrasında benimde bir ortancam oldu. İkinci oğlum abisinden sonra ,kız kardeşinden önce doğmakla ortancalığa hak kazananlardan oldu.İlk oğluma ilk göz ağrıma hep abi muamelesi yaptım kaç yaşında olursa olsun.Daha fazla anlayış bekledim,istedim ikinci sıraya düştü onun istekleri de.Üstüne üçüncü kardeş olunca son sıralara düştü ilk oğlumun ilgisi..Bu arada ortanca oğlumun istekleri hep ilk sırada kaldı nedense,kız kardeşinin olması bile değiştirmedi bu sırayı.Belki de sevgisi ,ilgisi, anne sütü bile yarım kalmış ortanca oğluma çevredekilerin acıması beni de yönlendirmişti istemeden .Ve hep ortanca oğluma daha hassas davrandım ve en hassas da o oldu bu nedenle.Aslında tek kız sevimlimi sevimli boncuk boncuk gözleri, her kelimeye dönmeyen tatlı dilli kızım şımartılacak sanırdım .Ama öyle olmadı.Şimdi ortalarda olmak iyidir boşuna demiyorum öyle değil mi?Aslında daha güvendedirler önden gidenden de korkmazlar arkasından gelenden de tam ortadadırlar ya.Ortada olunca herkese aynı mesafede  oldukları için kimseden uzak kalmazlar ve hiçbir şeye uzak olmazlar...
Önemli Not: Bu arada bu yazıyı yayınlamak için bile abla ortancadan izin alır:)))